(O)błędzie w księgach

Autor tekstu: Vinnichi

O Szaleństwie w Zewie Cthulhu

Twój umysł jest jak plastelina, należy go dobrze ogrzać i mocno rozgnieść zanim będzie można z niego zacząć lepić. Kiedy pragniesz wiedzy, ona do Ciebie przyjdzie jak wierna służebnica. Z czasem role się odmienią i to Ty staniesz się jej niewolnikiem. Nie bój się tego nie zwariujesz od czytania ksiąg, nie przerazi Cię wiedza w nich zawarta. Musisz się tylko do niej zbliżyć. Nie zrozumiesz tych, co popadli w obłęd dopóki stoisz za zamkniętym drzwiami izolatki. Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego oni tak po prostu wariują? Nie sądziłeś, że można tak łatwo odrzucić dogmaty, odtrącić wszystko i złożyć własny umysł na torach pędzącego pociągu? Dać się pogrzebać żywcem w imię, czego? Spróbowałeś kiedyś zrozumieć, wytłumaczyć? Co stałoby się z Tobą gdybyś posiadł taką wampirzą księgę? Powiem Ci przyjacielu. Samo poznanie wcale nie graniczy z wiarą. To dwie odległe wyspy. Cały proces ich zbliżenia jest powolny i żmudny. Jest jak burzenie muru kamieniami wypuszczonymi z procy. Mimo to, pierwsza rysa pozostaje już po pierwszym rzucie. Poznajesz pewne prawdy, zaczynasz rozumieć naturę, ludzi i ich posłannictwo. Poznajesz sam siebie. Pożądasz tajemnic, a jednocześnie bawisz się nimi jak dziecko. Pojawiają się kolejne kamienie na murze, który budowałeś przez lata. Twój wzrok nabiera ostrości, patrzysz już inaczej na otaczający Cię świat, a raczej jego misterną obłudę. Poprzez szczeliny powstałe w Twej twierdzy dostrzegasz coś zgoła innego. Coś, co zawsze było przed Tobą starannie skrywane. Koszmary i nocne wizje podczas snu? Nie martw się, są tylko początkowym etapem. Nie zagłębiaj się w nie, one same w sobie nic nie znaczą, to efekt Twojej chorującej wyobraźni. Organizm stara się pozbyć trucizny i rzyga nią, kiedy śpisz. To jeden z niewielu szczebli na drabinie obłędu i poznania. Zaraz po nim przychodzi strach. Czujesz, że poznałeś coś, o czym nikt nie ma pojęcia, doświadczasz na sobie boskich łask. Przeraża Cię to, ale i podnieca. Nie bój się potrzebujesz kogoś, kto zrozumie. Z czasem odkryjesz, że nie jesteś jedynym, który wtargnął do zaczarowanego ogrodu. To Twa nowa rodzina, poprzednie więzy zrywasz, porzuć pęta, którymi chciano Cię skuć. Świat maluczkich przestaje Ci być potrzebny, jest przeszkodą. Własnymi rękoma niszczysz ostatnie resztki muru. Tracisz siebie na rzecz mocy, którą chłoniesz, pozwalasz umrzeć części, która należała do tamtego świata. W rękach rzeźbiarzy stajesz się plasteliną, kształtem odpowiadającą ich wymaganiom. Dlaczego? Po co to wszystko? A kim możesz być dzisiaj? Robotnikiem, architektem, chodzącym trupem. Białą larwą w trupiarni, która nigdy nie przeobrazi się w dorosłą formę. Możesz to zmienić, wyrwać się z kajdan fałszu i pić ze źródła prawdy. Niewielu tego dokonało, ale Ty możesz, jesteś silny. Przyjmij na barki krzyż prawdy. Wystarczy żebyś spojrzał w głąb siebie, tam odnajdziesz drogę. Zamknij oczy i spójrz na nią przez chwilę. Otwórz je i powiedz, czy świat jest tylko tym, czym stara się być? Czy oni nie mieli racji? Zanurz się głębiej. Poszukaj ksiąg, które mogą pomóc zrozumieć. Nie zastanawiało Cię, dlaczego ktoś zamyka się przed światem w wybudowany przez siebie na szczytach niedostępnych gór klasztorach? Czego on poszukuje w takiej samotni, lub, co stara się ukryć? Poszukaj nas, jesteśmy na Twoje skinienie.